Passief of actief beleggen?

Passief of actief beleggen? De beleggersvraag die discussies aan doet wakkeren. Er is helaas geen eenduidig antwoord. Na veel verschillende onderzoeken te hebben doorgenomen, is het een genuanceerd verhaal.

Active vs. Passive Management: New Evidence from Exchange Traded Funds concludeerde bijvoorbeeld ETF’s die actief worden beheerd het afleggen tegen passieve ETF’s en indexfondsen.

Active versus Passive Investing, a Comparative Analysis concludeerde dat na een analyse van 211 actief en 191 passief beheerde fondsen. De case voor actief beheer te zwak was, de resultaten waren positief, maar niet significant genoeg. Wel waren de dalingen minder heftig.

Probleem is dat de meeste analyses niet op persoonsniveau zijn. Beheerskosten hoef je bijvoorbeeld niet aan jezelf niet uit te keren.

Stock picking in the US market and the effect of passive investments (2020) had een andere benadering en waar de laatste 50 jaar onderzocht werd en of het selecteren van aandelen waar het succespercentage 54% is de laatste 10 jaar ook dat extra rendement gaf.

Zij concludeerden dat nog steeds het geval is. Maar door de goedkope passieve ETF’s is druk om te presteren wél toegenomen. Het is daarmee wel crucialer geworden om goed te zitten, maar het selecteren van de juiste aandelen was al lastig, maar is volgens het onderzoek niet moeilijker geworden.

Wat de onderzoeken in ieder geval laten zien dat actief beheer zeker een uitdaging is.

Dit artikel heeft daarom als doel om erachter te komen of actief beleggen überhaupt iets voor je is.

Wat is passief beleggen?

Passief beleggen is een beleggingsstrategie waarbij een gediversifieerde portefeuille van activa, zoals aandelen, obligaties of beleggingsfondsen, voor de lange termijn wordt gekocht en aangehouden.

Als passieve belegger probeer je niet beter te presteren dan de markt, maar volg je de prestaties van een specifieke marktindex zoals de S&P 500.

Wat is actief beleggen?

Actief beleggen is een beleggingsstrategie waarbij een portefeuille van activa, zoals aandelen, obligaties of beleggingsfondsen, actief wordt beheerd in een poging om beter te presteren dan de algehele markt.
Actieve beleggers proberen over het algemeen kansen te identificeren om individuele effecten te kopen of verkopen op basis van hun eigen analyse van de markt of specifieke bedrijven.
Er zijn verschillende belangrijke kenmerken van actief beleggen:

Over het algemeen kan je over actief beleggen zeggen dat het een geschikte beleggingsstrategie is voor iemand die over de expertise en middelen beschikt om weloverwogen beleggingsbeslissingen te nemen en zich comfortabel voelt met een hogere risiconiveau.

Wat zijn enkele basisvereisten voor actief beleggen?

Marilyn MacGruder Barnewall heeft onderzoek gedaan en een model ontwikkeld tussen karaktereigenschappen van passieve en actieve beleggers.

De eigenschappen van mensen die de voorkeur geven aan passief beleggen:

• Passieve beleggers worden gekenmerkt als individuen die passief rijk zijn geworden – door te erven, uitvoeren van een lucratief beroep of door het geld van anderen te riskeren in plaats van hun eigen geld. Voor deze investeerders is veiligheid belangrijker dan risico;
• Een ander kenmerk is dat iemand aan het begin van hun carrière over minder financiële middelen beschikt, bijvoorbeeld door het terugbetalen van studieleningen of simpelweg later tijdens hun loopbaan relatief goed verdienen. Als iemand eenmaal een goed inkomen heeft, blijft de persoon alsnog zuinig met het geld omgaan en ligt de focus meer op zekerheid;
• Een ander kenmerk is dat het voor de persoon belangrijk is om het geld vast te houden;
• Passieve beleggers hebben ook vaker de goedkeuring van anderen nodig en zullen niet snel een stap zetten in onbekend beleggingsgebied of ‘tegen de markt ingaan’.

De eigenschappen van mensen die de voorkeur geven aan actief beleggen:

• Volgens Barnwell zijn actieve investeerders degenen die tijdens hun leven een aanzienlijk vermogen hebben verworven of zelf goed hebben verdiend (bijvoorbeeld als ZZP’er). Ze nemen meer risico’s bij het beleggen, omdat de eerdere ervaring(en) en genomen risico’s een positieve uitkomst hadden bij het creëren van het vermogen.
• De heeft een hoge risicotolerantie en hebben minder behoefte aan veiligheid. Ook het gevoel van het hebben controle over hun investeringen speelt een rol. Dat uit zich onder andere door zelf onderzoek te doen. De behoefte aan controle hangt samen met het feit dat de persoon een sterk geloof in zichzelf en hun eigen kunnen heeft.
• Zodra iemand het gevoel van controle over een investeringssituatie te verliezen, neemt de risicotolerantie af. Door actief betrokken te zijn en controle te hebben, heeft dit type investeerder het gevoel dat ze het risico verminderen.
• Een actieve belegger voelt zich ook comfortabel om tegendraadse beslissingen te nemen t.o.v. de markt en hebben minder behoefte hebben om volledig gediversifieerd te zijn.

Uiteraard hoef je niet de één of de ander te zijn en heb je eigenschappen van beide, maar dit geeft al wel enig inzicht in jezelf.

Het onderzoek Interviews with Institutional Investors: The How and Why of Active Investing geeft een ander inkijkje. Professionele institutionele beleggers werden geïnterviewd hoe zij actieve beleggers selecteren.

In het onderzoek is te lezen dat het procentuele rendement wat in het verleden tot stand kwam een relatief ondergeschikte klein rol speelde.

In het verleden behaalde resultaten worden niet zo zeer beoordeeld op het rendement, maar geanalyseerd om de onderliggende keuzes die voor het rendement zorgen te begrijpen.

Een ondersteunende quote uit het interview is: als de persoon een positieve rendementen heeft behaald, hoe hoe zijn deze tot stand gekomen en hebben we er vertrouwen dat die kunnen worden geleverd.

Het draait om het onderliggend proces, niet om geluk. Dat is logisch, maar als je actief wilt beleggen, iets om rekening mee te houden en van jezelf moet verlangen.

Welke opties heb je als je actief wilt beleggen in aandelen?

Er zijn natuurlijk diverse methodes, maar de meest gangbare worden benoemd. Dit geeft inzicht of je überhaupt iets ziet wat je mogelijk interessant vindt.

Een aandelenselectie is de eerste optie. Zoals de term aanduidt, spreekt het voor zich wat je gaat doen. Je koopt 1 of meerdere aandelen om daarmee gemiddeld genomen een beter rendement te maken dan als je een brede ETF had gekocht.

Een tweede optie is markttiming en hoewel het ook raakvlakken heeft met losse aandelen kopen. In principe zou jou je dit ook met een S&P 500 ETF kunnen doen. Je doel is dan bijvoorbeeld om uit te stappen om (forse) dalingen te voorkomen.

Professionele beleggers proberen voornamelijk de markt te timen door de economie te analyseren. Of door gebruik te maken van handelspatronen. Dat zijn modellen met als doel dat je vaker goed zit dan verkeerd.

De derde optie is sectorrotatie. Waar je bij een aandelenselectie een specifiek bedrijf koopt in een sector waarvan jij denkt dat die komend periode belangrijk is. Koop je bij een sectorrotatie ETF’s gericht op 1 of meerdere sectoren.

Uiteraard verkoop je deze weer als je verwacht dat andere sectoren het beter zullen doen.

Voordeel van een sectorrotatiestrategie is dat bij het kopen van een los aandeel. Je analyse goed kan zijn dat het economische de sector aantrekkelijk maakt, maar je toch een slecht rendement hebt, omdat het desbetreffende bedrijf dat je bezit onder presteert.

Maar ook bij een sectorrotatie is goede analyse van belang.

Soms kan een er een duidelijke lange termijn trend zijn, maar kan je met die ETF forse verliezen op korte termijn maken, omdat er bijvoorbeeld een recessie komt. Als je te laat bent met roteren en 30% verlies maakt, moet je ruim 40% stijgen om je verlies goed te maken.

Dit is een ETF sectoranalyse hulpmiddel die je kunt gebruiken hoe de trend de afgelopen periode is geweest.